Dead Man Walking (B) Country, Punk, Evergreens & Rock 'n Roll De Geensmolen Drieslinter (12-04-2024) reporter & photo credits: Rootsville info organisatie: De Geensmolen © Rootsville 2024

In 2023 waren Koen Depreitere (White Trash Dating Service) en Frank D’Heye (Madcat Rough Riders) AKA 'Dead Man Walking' al eens te gast bij Anke van 'De Geensmolen' in Drieslinter. De ene uit een excentriek rariteiten cabinet de andere afkomstig uit een bluesband die we tijdens onze nachtelijke escapades al wel eens zijn tegengekomen. Vorig jaar hebben we ze gemist hier in Drieslinter maar vanavond tekenen we present en wandelen we de 'Death Row' af richting 'Bar Sum'.

Of ze hun bandnaam hebben ontleend van de gelijknamige filmtrack uit 1995 of van het nummer dat David Bowie in 1997 uitbracht als zijn hommage aan 'Rock 'n Roll' dat geheim hopen we dan ook vanavond te ontwarren, al is hun bandnaam nu niet speciaal een unicum te noemen. Hun repertoire gaat van Hank Williams langsheen Tom Jones over Ralph McTell tot bij Tom Waits en het is net nu die laatste waar we als fan van die uitstekende Californische songsmid in in geïnteresseerd zijn.

Bij aankomst staan hun attributen al klaar van een akoestische gitaar over een gentlemen's bolhoed tot een fles Jack Daniels toe. Onze avond beginnen met een 'Orval' belooft niets goed maar we doen het toch maar. Nog vlug een belleke naar ons 'Breughelkiekske' om ons te vervoegen en zo zijn we er klaar voor. Onze meteo is ook klaar voor twee dagen terrasjesweer en zo zal de immer vriendelijke waardin haar stappenteller wel in overdrive kunnen gaan. Dan maar eerst het geheim van de bandnaam ontrafellen en dat is gewoon Koen zijn nummers die als een oorworm in zijn hoofd zitten in afwachting van zijn 'Death Row' als die er ooit al van zou komen. Koen's laatste maaltijd zal dan niet van 'Hello Fresh' komen maar bestaat gewoon uit een goed glas Jack Daniels...want in de hemel daar is geen bier en daarom drinken wij het hier. Alzo sprach Tom Manders AKA Doris.

Koen's klankkleur is totaal niet te vergelijken met die van Pommelientje maar helt eerder over naar die van Tom Waits na het kraken van enkele flesjes Jack. Hier is het vanavond dus 'erop of eronder met deze 'Dead Man Walking' en komt de zalving tijdens de nummers dan maar van Frank's accordeon, en dat kan hij zelfs heel goed. Dan maar meteen in huis vallen met Hank Williams III zijn '87 Southbound', so far so good. De meesten onder ons zullen het daarovolgende 'Cigareets, Whuskey and Wild Wild Women' wel kennen in de uitvoering van onder meer Jim Croce maar het waren 'Buck Owens & Buddy Allen' die dit nummer van Tim Spencer als eerste op zwarte vinyl lieten opnemen. Vanavond door 'Dead man Walking' in een Irish Folk versie.

We proberen enigszins selectief te zijn in het beschrijven van de nummers maar kunnen niet voorbij Arno's 'Les Yeux de Ma Mère'. Mooi is dan wel zeker hun versie van 'For What Is It Worth' van Buffalo Springfield, eentje dat in 1966 uit de pen kwam van Stephen Stills. Enkele songs dan maar uit de winkel van 'White Trash Dating Service' met 'Can't Bang You On A Sunday' en hun uitvoering van 'I Fought The Law' in de punk versie van 'The Clash'. Van die geniale songwriter kregen we ook 'I Don't Wanna Grow Up' uit het album 'Bone Machine'. Ondertussen had 'Outlaw Anke' er al iemand de levieten gelezen over het lawaai en waren wij toe aan koffie en limonade. Nog eentje om het woordje 'F*ck' te tellen waarna we die hit van 'Zagers & Evans' en zo komt 'In The Year 2525' steeds maar dichterbij maar of we het nog halen is een ander paar mouwen. Voor de pauze kregen we nog 'Keep On Running' uit 1965 maar niet de versie van Reggaezanger Jackie Edwards, laat staan die van de 'Spencer Davis Group'.

Om de tweede set aan te vatten kozen die van 'Dead Man Walking' voor een snuifje country met 'Mamas Don't Let Your Babies To Grow Up Like Cowboys' en zo krijgen Waylon Jennings & Willie Nelson ook hun deel van de roem. Wanneer het Drieslinter kermis weet ik niet maar de sfeer kwam erin met Tom Jones zijn wereldhit 'Delilah'. Nog een stukje muziekgeschiedenis dan maar met 'People Are Strange' van 'The Doors' waarbij Ray Manzarek moest hij de accordeon van Frank horen hierboven even aan een nieuwe release zou kunnen denken...alleen Jim Morrison die wil er niet van weten. Van Colin Blundstone's 'The Zombies' volgde ook nog 'She's Not There', de latin vibes van Santana waren hier ver zoek.

We kregen ook nog 'Streets of London' van Ralph McTell uit 1969 en Lead Belly's veel gecoverde bluesje 'Where Did You Sleep Last Night' AKA Black Girl of 'In The Pines'. Voor de bissers de kerk uit dan maar want we moesten ons 'Breughelkiekske' gaan onderstoppen en kozen dan wijselijk voor een terugreis richting de prairies van 'Gevarenwinkel'. Toch nu al noteren in jullie agenda, de datum van 5 september want dan volgt er hier in 'Bar Sum' de wereldpremière van 'The Barnpacks'...verdere info volgt nog.